Αν αυτά που λέει ο Μπελαβίλας έχουν βάση τότε το Ελληνικό μπορεί να πυροδοτήσει πολιτικές εξελίξεις. Είναι πολλά τα λεφτά Άρη.....
Πηγή : Commonality
Ν. Μπελαβίλας
Η Καθημερινή και ο ΣΚΑΪ, έμπλεοι ιερής αγανάκτησης, μας ενημερώνουν τις τελευταίες μέρες ότι και πάλι «μπαίνουν εμπόδια στη μεγάλη επένδυση του Ελληνικού», «οι αντοχές των επενδυτών δοκιμάζονται», και φυσικά επισείεται το φόβητρο της δεύτερης αξιολόγησης. Ο Νίκος Μπελαβίλας γνωρίζει πολύ καλά όλη την ιστορία της «επένδυσης» του Ελληνικού. Από το τοίχο του στο facebook αλιεύσαμε μια αφήγηση διαφορετική από αυτήν που διακινούν ποικίλοι μεσάζοντες και έμμισθοι διαμεσολαβητές…
Για όσους δεν είναι γνώστες, στην εικόνα σημειώνεται, με κόκκινο κύκλο, το επίμαχο εμπόδιο από το οποίο κινδυνεύει η επένδυση του Ελληνικού.
H ναυαρχίδα του συντηρητικού Τύπου και η αντίστοιχη των τηλεοπτικών μέσων αφιέρωναν χθες πανάκριβα πρωτοσέλιδα και ώρες ειδήσεων σε αυτό: «Νέα εμπόδια στην επένδυση του Ελληνικού». Κλείνει ένας χρόνος από την περσινή συμφωνία μεταξύ επενδυτών και κυβέρνησης, εννιά μήνες από την ψήφισή της από τη Βουλή. Όμως εμπόδια παντού. Λίγα δέντρα στην παραλία, τέσσερα νεοκλασικά –ο κόκκινος κύκλος της εικόνας– και ένα κτίριο του παλιού αεροσταθμού, αυτό των ελληνικών ταινιών (ούτε ένα στρέμμα όλο κι όλο), εμποδίζουν να κατασκευαστεί το «μεγαλύτερο και ωραιότερο πάρκο της Ευρώπης», να γίνει η επένδυση των 5 δισ. ευρώ και των 70.000 θέσεων εργασίας (sic)».
Μία κοινοπραξία κολοσσός με ντόπιους, Κινέζους και Άραβες επενδυτές, βλέπει την καταστροφή προ των πυλών γιατί πέντε κτιριάκια τούς απαγορεύουν να κατασκευάσουν τον παράδεισο των 6.300 στρεμμάτων τον οποίο συμφώνησαν με τους προηγούμενους να αγοράσουν, όχι και τόσο ακριβά θα ’λεγε κανείς.
Δεν κάνουμε πλάκα, μας κάνουν πλάκα. Όχι δεν εμποδίζονται να κατασκευάσουν το Ελληνικό, αν ήθελαν να το κάνουν, μπορούσαν να αρχίσουν πέρσι τον Οκτώβριο. Η Καθημερινή και ο ΣΚΑΪ πανηγύριζαν προχθές, δεν αγωνιούσαν για το μέλλον της επένδυσης – το αντίθετο. Ανακάλυπταν εμπόδια, πολλά εμπόδια: τα δέντρα που εμποδίζουν να γίνει το πάρκο, λίγες αρχαίες πέτρες που θα εμποδίζουν τους τουρίστες να το απολαύσουν όταν θα έλθουν. Μεθαύριο θα τους ενοχλούν τα ρέματα, το τραμ, η παραλιακή, ο βυθός της θάλασσας, η άσφαλτος που καίει, οι βρύσες των πρώην ολυμπιακών σταδίων που στάζουν.
Γι’ αυτό επί δώδεκα μήνες δεν παραδίδουν τίποτα από τα συμφωνημένα. Ούτε το Σχέδιο Γενικής Διάταξης, ούτε τη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, ούτε το πλάνο κατεδαφίσεων, ούτε τα σχέδια για τα κτίρια. Γι’ αυτό δεν διεκδικούν τη μεταβίβαση όσων τους ανήκουν με την περσινή συμφωνία. Αλλά εμφανίζουν ονειρικά βίντεο για τους αφελείς και λευκά χαρτιά προς υπογραφή για τους αρμόδιους. Γι’ αυτό δεν αρχίζουν καθαρισμούς, αποξηλώσεις – ουδείς τους ενοχλεί. Γι’ αυτό δεν αρχίζουν κατεδαφίσεις, 400 κτίρια έχει το οικόπεδο, να χαρούν οι εταιρείες κατεδαφίσεων – πάλι ουδείς τους εμποδίζει. Πάλι για όσους δεν γνωρίζουν, από το φθινόπωρο του 2014 οι επενδυτές δεν έχουν καταθέσει ούτε ένα (1) επίσημο σχέδιο με υπογραφή και σφραγίδα για το τι θέλουν να κάνουν. Ας το προβλέπει η συμφωνία.
Ας δοκιμάσουμε τώρα να πούμε την ιστορία αλλιώς:
Αν τα κάνουν όλα αυτά, θα πρέπει να κάνουν και το έργο. Ποιο έργο;
Θα πρέπει να αρχίσουν να καθαρίζουν, να εξυγιαίνουν, να κατεδαφίζουν αυθαίρετα κέντρα στην παραλιακή, να φροντίζουν τους χώρους, να στήνουν εργοτάξια, να κατασκευάσουν το ανοικτό πάρκο και τους δημόσιους χώρους των 3.000 στρεμμάτων, τους δρόμους, τις πλατείες, τις δενδροστοιχίες, την ανοικτή ακτή. Τα πρώτα η περιβόητη «Ελληνικόν Α.Ε.», τα δεύτερα, το πάρκο και τα υπόλοιπα, η κοινοπραξία. Πρέπει να τα κάνουν τώρα, όχι στο βαθύ μέλλον όπως τον καιρό των Ολυμπιακών Αγώνων, δηλαδή ποτέ. Τώρα, μαζί με τα υπόλοιπα. Αυτά λέει η συμφωνία. Και να κτίσουν στην υπόλοιπη έκταση, όχι ό,τι θέλουν όπου θέλουν, αλλά ό,τι συμφωνήθηκε, εκεί που συμφωνήθηκε.
Δεν θέλουν, αλλά και δεν μπορούν. Άλλα ήθελαν αλλά δεν μπόρεσαν.
Ήθελαν φθηνό οικόπεδο, κανέναν περιορισμό, κανένα πάρκο, κανέναν αρχαιολογικό ή δασικό χώρο, κανένα χρονοδιάγραμμα, καμία δέσμευση. Ήθελαν οικοπεδοποίηση και εύκολη πώληση των τεμαχίων σε τρίτους. Κάτι σαν συνοικιακοί οικοπεδοφάγοι. Παιχνίδι με τις μετοχές και υπεραξία από σταδιακή μεταπώληση φθηνού τεράστιου ακινήτου δίπλα στη θάλασσα. Ένα mall εδώ, ένα καζίνο εκεί, ό,τι κάτσει. Μεταπώληση ή ενοικίαση της μαρίνας, που είναι έτοιμη και σαπίζει. Θα δουν πώς θα πάει. Αν δεν βγει, φέσωμα του Δημοσίου και αποχώρηση. Πρώτη φορά θα είναι;
Δίπλα τους, ένας χορός μεσαζόντων και υπεργολάβων. Στελέχη δεύτερης διαλογής, φορτωμένα με την αποτυχία των έργων των ολυμπιακών αγώνων, έτοιμα από την πρώτη στιγμή να παρέχουν τις υπηρεσίες τους στη σημερινή κυβέρνηση, στην κάθε κυβέρνηση. Περιβαλλοντικοί επιστήμονες παντός καιρού διαθέσιμοι να υπογράψουν ό,τι τους ζητηθεί, αρκεί να πάρουν τη δουλειά, κάτι συνταξιούχοι πανεπιστημιακοί που τους έταξαν μελέτες, κάτι δήμαρχοι που έστησαν γραφείο ευρέσεως εργασίας στην επένδυση παραμονές εκλογών και, βέβαια, οι έμμισθοι δημοσιογράφοι. Είναι αυτός ο κόσμος, λοιπόν, που ονειρεύεται το δικό του κέρδος από τη μεσιτεία. Τούτοι είναι οι μόνοι που θέλουν πραγματικά να γίνει η επένδυση. Πιέζουν. Υποθέτουν πως, αν γίνουν αυτοί οι κακοί για λογαριασμό των επενδυτών, αν ειδοποιήσουν τους δανειστές να το περιλάβουν ξανά στα προαπαιτούμενα, τότε θα τρομάξουν οι υπουργοί και θα τα δώσουν όλα. Παρατηρήστε προσεκτικά.
Θα δείτε ότι αυτοί είναι που ουρλιάζουν. Χτυπούν τα χέρια στα τραπέζια, συκοφαντούν ανθρώπους, επιτίθενται σε δασάρχες, αρχαιολόγους, υπαλλήλους, σε όποιον τολμήσει.
Έλληνες, Άραβες και Κινέζοι επενδυτές δεν έχουν βγάλει κιχ. Αναμένουν ίσως, όπως τους διαβεβαίωσαν τη λήξη της «παρένθεσης» για να ξαναδιαπραγματευτούν με καλύτερους όρους, ίσως από μηδενική βάση. Ή να φύγουν με μια γερή αποζημίωση.
Στην πιάτσα το ξέρουν όλοι, οι περισσότεροι το ψιθυρίζουν από καιρό. Τα στελέχη που έχουν γνώση, οι οικονομολόγοι, λίγοι σοβαροί που διοίκησαν την «Ελληνικόν Α.Ε.» στο ξεκίνημα το 2010 και εδιώχθησαν, το έλεγαν από τότε. Ανώτατα στελέχη της κυβέρνησης το γνωρίζουν και σήμερα. Δεν τολμούν να το πουν. Ο καθένας για δικούς του λόγους, πολιτικούς, ελιγμών, επιβίωσης, φόβου. Οι δανειστές, η διαπραγμάτευση, το άγχος των επενδύσεων, η αφέλεια στήνουν το φόντο, τη μεγάλη εικόνα της αμηχανίας.
Ίσως είναι καλύτερα να προετοιμαζόμαστε για την επόμενη μέρα, να δούμε τι πραγματικά θα γίνει με το Ελληνικό. Γιατί η επένδυση των 5 δισ. και των 70.000 θέσεων εργασίας δεν πρόκειται να γίνει, όχι γιατί καθυστερεί η κυβέρνηση, αλλά γιατί μάλλον έχουμε μια βαλκανικού τύπου κτηματομεσιτική φούσκα η οποία φαίνεται να σκάει πριν την ώρα της.
